കനവിന്റെ തീരത്ത്
തനിച്ചാകും നേരത്ത്
നനുത്തൊരു കുളിരായ്
പരിരംഭണമേകുവാന്‍
ആരുമറിയാതെന്നില്‍
അലിഞ്ഞൊരു സ്നേഹമേ
നിഴല്‍ മാഞ്ഞ വീഥിയില്‍
ദീപ്തമായ് തിളങ്ങുകില്ലേ
കനിവിന്റെ ദീപനാളം
അണയാതെ കാക്കുകില്ലേ
അഴലിന്റെ തൂവലുകള്‍
തഴുകിയുറക്കുകില്ലേ
ഒഴുകുന്ന മിഴിനീര്‍
പൊഴിയാതെ മായ്ക്കുകില്ലേ
നിലാവിന്റെ പൊന്‍വെളിച്ചം
മങ്ങാതെ നോക്കുകില്ലേ
തകര്‍ന്ന തന്ത്രികളില്‍
പുതുരാഗം പകരുകില്ലേ
മനസ്സിന്റെ പൊന്‍വീണ
തകരാതെ രാഗമേകില്ലേ
ചിന്തീറിടാത്ത ചിന്തകളില്‍
അനുരാഗം വിടരുകില്ലേ
പാടുവാന്‍ മറന്ന കുയിലായ്
ഇനിയും പറന്നകലരുതേ...
No comments:
Post a Comment